DTAC จะยื้อไปไหนครับ!?!?

จาก entry เก่า ลาก่อน dtac !!! ซึ่งคือ วันที่ 16 มกราคม 2554 วันนั้นก็ไปแจ้งย้าย แน่นอน ขั้นตอนใช้เวลาพอสมควรครับ ตามขั้นตอนคือ 1-3 วันไม่นับวันหยุด และคิวเอกสารต่างๆ ทำให้ตอนนี้จะใช้เวลาประมาณ 5 วันโดยประมาณ (ตีไป 1 อาทิตย์)

ต่อมาในวันที่ 21 มกราคม 2554 ผมได้รับ sms แจ้งผลการย้ายค่ายว่าผม มียอดค่าใช้บริการค้างชำระ!!!!

IMG_0273

คือวันที่ผมทำเรื่องย้ายผมเพิ่งชำระเงินผ่านบัตรเครดิตไป ไม่น่าค้างได้ เพราะไม่เคยพลาด โอเค ผมตรวจสอบ online เดี่ยวนั้นทั้ง *121# และผ่านเว็บไซต์ พบว่ามียอมค้างค่าชำระอยู่ 0.30 บาท!!!! เฮ่ย! ปรกติผมไม่เคยทำรายการผิดแน่นอน โอเค งั้นไม่มีปัญหา ถือว่าผมพลาดไม่ตรวจสอบให้ดี แต่ก็นะ ผมตัดผ่านบัตรไม่น่าตัดพลาดนะครับ –*-“

ผมทำการชำระเพิ่มไปอีก 100 บาท เอาให้ชัวช์ไปเลย ทำเป็นยอดชำระล่วงหน้าไป ชำระเสร็จแล้วก็โทรแจ้ง AIS ว่าผมตรวจสอบและชำระเงินครบแน่นอน แล้วทำเรื่องใหม่ให้ผมอีกรอบนึง ทาง AIS ทำเรื่องในอีกรอบ ผมรอ sms ตอบกลับ

ในวันที่ 27 มกราคม 2554 ผมได้รับ sms แจ้งผลอีกครั้ง

IMG_0281

ผมได้รับผลการแจ้งย้ายแบบเดิม!!!! คราวนี้ผม งง  เพราะผมไม่ค้างค่าโทรศัพท์แน่นอน แล้วทำไมยังมีปัญหานี้อีก!!!

ผมไม่รอช้าโทรเข้า CC ของ DTAC ทันที พร้อมสอบถามว่าทำไมยังแจ้งกลับไปแบบนั้นอีก ก็ได้แต่รับเรื่องไว้และตรวจสอบ แต่ยังดีที่ทาง CC ติดต่อกลับมา ไม่ต้องโทรตาม ว่าสุดท้ายแล้วผมไม่มียอดค้างชำระ ผมเลยถามกลับไปว่าแล้วแจ้งตอบกลับไปกับทาง AIS เค้าแบบนี้ได้ยังไง แน่นอนว่า CC เค้าก็คงไม่รู้เรื่องหรอก ก็ได้แต่เงียบ (ไปสาวเรื่องกันเองนะครับ) แต่ด้วยว่าไม่อยากต่อว่าน้องๆ CC เพราะเค้าคงไม่รู้เรื่องอะไรด้วย เพราะเค้าก็ทำงานหนังหน้าไฟ เลยหยุดแค่นี้พอ แล้วรีบโทรแจ้ง CC ของ AIS ให้ทำเรื่องย้ายต่อไปทันที งานนี้ก็รอกันอีกรอบว่าจะเป็นยังไง

งานนี้ถ้าจะด่าต้องด่าคนดูแลและจัดการระบบบิลลิ่ง DTAC ที่ดันมาห่วย พร้อมๆ กับสัญญาณห่วยไปพร้อมๆ กัน คือผมทราบข่าวว่ากำลังอัพเกรดระบบ ซึ่งผมมองว่า ผมเสียงานเสียการเพราะเรื่องนี้มาแล้วหลายครั้ง ซึ่งมันไม่ใช่คำตอบของปัญหาที่ดูมีความรับผิดชอบเท่าไหร่นะครับ ไม่รู้จะพูดยังไง อึ้งไปพักนึง เพราะส่วนตัวแล้ว ไม่เคยค้างชำระเลย ค่าโทรครึ่งหมื่น ผมก็จ่ายมาแล้ว EDGE รั่วเสียเงินเป็นพัน ผมก็ยอมจ่าย เพราะถือว่าผมทำพลาดเอง ค่าโทรศัพท์ผมก็จ่าย 1,300 – 1,500 ทุกเดือน เฮ้อออ

DTAC ครับ จะจากลากันแล้ว คุณยังทำผิดพลาดกันจนวันสุดท้ายอีกนะ ผมว่างานนี้ DTAC คงเกินเยียวยาจริงๆ แฮะ –_-“

เรื่องราวของกระเป๋ากล้อง

จากประสบการณ์การถ่ายรูปอันน้อยนิด (ประมาณ 2 ปี) เรื่องที่มันจบได้ยาก ไม่ใช่แค่เรื่องราวของกล้องและเลนส์ เป็นก็รวมไปถึงกระเป๋าด้วย แน่นอนคนถ่ายรูปนั้น ถ้าเป็นพวกจริงจังกับชีวิต ผมเชื่อว่ามันไม่จบในใบเดียวหรอกครับมันต้องมีหลายๆ แบบในหลายสถานการณ์แน่นอน ยิ่งถ่ายงานพิธีต่างๆ อาจจะรวมถึงสายคาดเอวและเพ๊า/กระบอกที่ใส่เลนส์

กระเป๋าใบแรกผมเป็นแบบสะพายข้าง/ไหล่ หรือ Shoulder bag

imageimage

– แบบนี้มันก็คล่องตัวดีนะ หยิบจับของง่าย เปลี่ยนเลนส์ได้เร็วดี มีกระเป๋าแนวๆ เท่ห์ๆ มีให้เลือกเยอะ ข้อเสียคือปวดไหล่สุดๆ ในทริปหรืองานที่ต้องยืนระยะนานๆ ยิ่งของหนักๆ เดินทั้งวันเมื่อยไปถึงเอว นานๆ หลังอาจจะเสียได้ ด้วย จริงๆ ผมหมายรวมถึงแบบกระเป๋าลูกครึ่งสะพายหลังแนวเฉียง หรือ Sling Bag ด้วยนะ เพราะสะพายแบบไหล่ข้างเดียว แน่นอนดีต้องที่มันไปอยู่ด้านหลัง เวลาใช้งานก็เหวี่ยงมาด้านหน้า เปลี่ยนเลนส์เสร็จแล้วก็วกกลับไปด้านหลัง เนื่องผมมี Lowepro SlingShot 200 AW นี่เข้าใจเลย ใส่ของเยอะๆ ชักเริ่มไม่ไหว ยิ่งแนวสะพายแบบเฉียงนี่แล้วใหญ่เลย มันสลับข้างไม่ได้ ใช้ในทริปที่เดินทั้งวัน กลับมานี่ไหล่ทรุดไปข้างเลย หลังจากนั้นเข็ดเลยกับการต้องให้ไหล่แบกรับน้ำหนักนานๆ

กระเป๋าสะพายหลัง(เป้) หรือ Backpack

image image
– แน่นอนว่ามาลบข้อเสียของแบบสะพายข้าง/ไหล่ ได้ดีเพราะไหล่ทั้งสองข้างช่วยกันรับน้ำหนัก ไปไหนมาไหนสะดวก ไม่เมื่อยไหล่ คล่องตัวมาก ในการเดินทาง ข้อเสียคือหยิบไม่สะดวกเลย ยิ่งเปลี่ยนเลนส์บ่อยๆ ลำบากใช้ได้ แม้จะมี Fastpack ที่เป็นลูกผสมของ Sling Bag กับ Backpack คือใส่ของด้านข้าง แบบ Sling และขึ้นไหล่แบบ Backpack แต่ความจุก็ไม่เยอะ อาจจะเพราะข้อจำกัดในการออกแบบด้วย มันเลยได้แค่นั้น เหตุที่ทราบเพราะผมมี  Lowepro Fastpack 250 ที่ใส่ Notebook ได้ด้วย ตอนนี้ก็ยังใช้อยู้เป็นประจำ ในกรณีที่ต้องเอา Notebook ไปด้วย ถือว่าตอบโจทย์ได้ดี แน่มันใส่ได้น้อยไปหน่อย เลนส์ 2-3 ตัวกล้อง 1 ตัวแฟลชและ Notebook สุดท้ายผมก็เลยจัดอีกใบ คือใช้ Back Pack AW (BP-1) อีกใบนึง สำหรับใส่กล้อง 2 ตัวเลนส์ได้อีก 5 ตัวและแฟลชอีก 1-2 ตัว แต่แน่นอนว่าทั้งหมดนี่ มันไม่ได้ตอบสิ่งที่ผมใช้ได้ไม่ทั้งหมดหรอก เพราะมันหยิบเลนส์และกล้องยากอยู่ดีแหละ มันเลยต้องมีกระเป๋าเสริมครับ ;P

กระเป๋ากล้องแบบคาดเอว (Beltpack) และสายคาดเอว (ที่มีเพ๊า/กระบอกที่ใส่เลนส์)

image imageimage

– แบบนี้แน่นอนว่าได้ความสะดวก สุดๆ เหมาะกับงานที่เราต้องการความคล่องตัวสูงมากๆ และไม่ให้ไหล่มีภาระมากตลอดทั้งวัน (2 แบบแรกมันก็ยังไม่ตอบโจทย์ดีเสียคนละดอก) เพราะเราไม่ได้แบกขึ้นไหล่ แต่ข้อเสียคือยังไงก็เก็บอุปกรณืได้ไม่เต็มที่ เหมาะเป็นอุปกรณ์หรือกระเป๋าเสริมการทำงานของกระเป๋าแบบสะพายข้าง/ไหล่ หรือสะพายหลังครับ และแน่นอนว่า เมื่ออุปกรณ์น้ำหนักมากๆ ความมั่นคงเวลาคาดเอวก็จะน้อยลงพอสมควร จึงอาจจะต้องหาสายคาดไหล่ (Shoulder harness) มาคาดเป็นเอี๊ยม ไว้สักนิดให้มันรั้งๆ ไว้นิดๆ ก็จะทำให้ไม่ต้องกลัวมันจะหลุดจากเอวได้ แต่ผมไม่มี เพราะผมผูกกับกางเกง ถ้ามันหลุดคงไปทั้งกางเกง ฮาๆๆๆ ที่ผมใช้ก็ใช้ Belt และ Pouch ของ Fotofile ยกชุดเลย ของดีราคาไม่แพง ทนใช้ได้เลย

หลังจากที่ผมถ่ายรูปมา มันก็เลยลงตัวที่ Backpack + Belt/Pouch เนี่ยแหละ ตอนเดินทางก็ใส่ Backpack แล้วถือ Belt/Pouch ไป เวลาถ่ายก็เอาของทุกอย่างยัดใส่ Belt/Pouch ส่วน Backpack ก็เหลือแต่กระเป๋าโล่งๆ ถ้ามีที่ฝาก ผมก็ฝากแต่เฉพาะ Backpack ทั้งงานผมก็เดินคาด Belt/Pouch เอาสบายตัวไปเลย ไหล่ก็ไม่รับภาระหนัก ทำงานคล่องตัวด้วย

ผู้หญิงในฝันของผม

เห็นเค้าเขียนกัน งั้นผมเอามั่ง ^^

1. หมวย น่ารัก ยิ้มเก่ง ผิวขาว! – ไม่มีอะไรมาก ภายนอกล้วนๆ
2. รู้เรื่องไอที – แน่นอน ไม่งั้นคุยกันไม่รู้เรื่องแน่ แต่ถ้าไม่รู้เรื่องเยอะ ผมก็พร้อมจะบอกนะ แต่อย่าขี้วีนเป็นใช้ได้เวลางง ผมจะค่อยๆ อธิบาย
3. ช่างพูด – แน่นอน ผมพูดคุยไม่เก่ง แต่เสี่ยวเก่ง แต่เอาเข้าจริง ผมก็เสี่ยวแค่ใน twitter/facebook แต่ไม่เคยใช้กับสาวๆ ตรงๆ เพราะเหมือนเอาไว้คุยกันเล่นๆ ในกลุ่มมากกว่า เพราะงั้น เลยชอบคนช่างพูด
4. ชอบฟังเพลง – ด้วยความที่ฟังเพลงเก่า-ใหม่ เลยพกอุปกรณ์ฟังเพลงไปเสมอๆ แน่นอน ก็อยากแบ่งให้เธอฟังบ้าง จะได้มีแต่สองเรา (ฮิ้ววววว)
5. มีเหตุผล อ้อนบ้าง แต่อย่างอนเยอะ ง้อมากไม่ใช่แนว – อันนี้สำคัญ เป็นคนเชื่อในวิทยาศาสตร์ จบวิทยาศาสตร์มา เพราะงั้นดูดวง โชคลางต่างๆ อย่ามาพูดถึงกันให้มาก พร้อมรับฟัง แต่ถ้าให้ถกประเด็นพวกนี้อาจทะเลาะกันได้ เพราะเป็นพวกมีเหตุผลในแบบที่อธิบายได้ ขอที่มาที่ไปสักนิดจะดีมาก ส่วนอยู่ๆ งอน อย่าเล้ยยย ผมไม่มีเวลามานั่งเดาหรอกครับ ^^
6. ชอบลุย! – อันนี้สำคัญ สำอางมากไปผมรู้สึกว่าผมต้องดูแลตลอด 24 ชั่วโมง ซึ่งผมคงทำไม่ได้แน่นอน ชีวิตมีอะไรให้ทำอีกเยอะนอกจากรักสวยรักงาม วันสบายๆ ไม่ต้องแต่งหน้าหรอก ทาแป้งบางๆ ก็พอ หรือไม่แต่งเลยก็ได้ ผมเดินคู่ไปได้เสมอ ;)
7. งานคืองาน สองเราก็คือสองเรา – เพราะด้วยลักษณะการใช้ชีวิตที่ผมต้องดูแล และเป็นเสาหลักของครอบครัว งานเยอะมาก ไปไหน กินอะไร ถ้าอยากกินบอก ไปได้คือไป ไม่ได้ก็คือไม่ได้ แต่ถ้าคิดมาให้ผมยินดี แต่ที่แน่ๆ งานต้องมาก่อน เพราะแน่นอน ผมต้องดูแลคนอีกหลายคน ไม่ใช่แค่คนสองคน
8. วางแผนเป็น – ด้วยเหตุผลจากข้อที่แล้วทำให้ อยากนัดไปไหนบอกสักนิด ล่วงหน้าสักหน่อย ด้วยอำนาจของ Google Calendar ผมพร้อม share calendar งานให้ทันที จะได้รู้เลยว่าไปไหนยังไงบ้าง จะได้นัดวันไปเที่ยว หนุ๋งหนิงกันสองคนได้ถูก ^^
9. เป็นคนเปิดเผยเหมือนกัน – ด้วยความที่ผมคิดอะไร พูดอะไร ส่วนใหญ่จะใส่ลงใน status update พวก twitter และ facebook เพราะงั้น คงไม่ยากถ้าคิดจะทำ
10. ไม่ตามบ่อย – จากข้อที่ผ่านๆ มา อยากรู้ว่าผมอยู่ส่วนไหนของโลก ชีวิตผมตามตัวไม่ยากหรอก มือถือ, bbm, อีเมล ฯลฯ ยิ่งเดี่ยวนี้ดูใน twitter และ facebook หรือ 4sq ก็น่าจะพอรู้ว่าผมอยู่ไหนยังไง ไม่ต้องตาม ไม่หายไปไหน รักคนเดียวอยู่แล้วจ้า จุบุ๊ๆ ;)
11. ไม่ดื่มเหล้า สูบบุหรี่ เที่ยวกลางคืน – เพราะงั้น อย่าชวนเที่ยวกลางคืน แล้วสูบบุหรี่ไม่แน่นอน ดื่มเหล้านี่ นานๆ ที แต่อย่าเมาเป็นพอ ผมเป็นห่วง อย่างเมาไม่รู้เรื่องอะไรเลย บ่งบอกถึงความไม่ใส่ใจตัวเอง ทำให้ผมมองว่าเค้าจะใส่ใจเราได้อย่างไร คือเที่ยวกลางคืนก็มีบ้าง แต่อย่างเป็น play girl ขอร้อง ผมรับไม่ได้!
12. ถือเนื้อถือตัวบ้าง แต่งตัวเก่งไม่ว่า แต่อย่าเปิดโชว์เยอะ – ไม่มีอะไรมาก หึง และไม่อยากเป็นเป้าสายตา ^_^”
13. อย่าโกหก! – สำคัญมาก ถึงแม้จะรู้ว่าจะทะเลาะกันถ้าบอกความจริง แต่ขอให้บอก อย่าโกหก เพราะมันเป็นต้นเหตุในปัญหาอื่นๆ ต่อมา
14. รับฟังและพร้อมให้คำปรึกษา – ไม่ใช่ทุกคนที่จะยืนได้ตลอดเวลา มันก็ต้องมีวันล้ม และก็คงต้องหาวิธีลุกขึ้นมา คนเป็นคู่กัน ไม่ใช่แค่คบกัน แต่ต้องคู่คิดด้วย เพราะงั้น ต่างคนต่างช่วยกันคิด น่าจะดีกว่า
15. ความในอย่างเอาออก ความนอกอย่างนำเข้า – ตรงตัว ไม่มีอะไรมาก ตอนคบกันความลับก็ไม่ต้องบอกใคร ไฟของคนอื่นก็อย่าเอามาเผาระหว่างที่อยู่กันสองต่อสอง จะกลายเป็นเสียบรรยากาศเปล่าๆ

สรุปจะหาแฟนได้ไหมเนี่ย ฮาๆๆๆ เอาเหอะ คิดซะว่าเป็นแนวทางแล้วกัน ;P

ลาก่อน dtac !!!

image 

ท้าวความก่อน ….

ผมใช้ dtac มาตั้งแต่ ม.ปลาย สมัย d-lite, d-medium และ d-max จนมาถึง d-flex ซึ่งตอนนั้นโปรที่ผมใช้ก็คือรายเดือน d-flex และสุดท้ายพอเข้า มหาวิทยาลัย ผมก็เปลี่ยนเป็น d-max แน่นอนตอนนั้นบริการดีมาก การเปลี่ยนโปร การจ่ายเงิน การตรวจสอบ ถือว่าได้ใจลูกค้าที่ต้องการความสะดวกสบายอย่างผมใช้ได้เลย ไป ศ. เพื่อจ่ายเงินค่าบริการก็รู้สึกดี พอจบมหาวิทยาลัย ก็ยังคงใช้ต่อมาเรื่อยๆ เพราะบริการที่เหนือกว่า ผมจำได้ว่าผมได้บัตร maximize ไว้ใช้ส่วนลดต่างๆ บริการ gprs ครอบคลุมทั่วประเทศ ผมเลยใช้เน็ตบนมือถือได้ทุกที่ที่มีสัญญา และแน่นอนว่า edge ก็ทำงานได้ดีเช่นกัน แถมมีความเร็วที่เหนือกว่าคู่แข่งอยู่มากทีเดียว

ซึ่งจากวันนั้น จนถึงวันนี้ก็เกือบๆ 9 ปีแล้วมั้ง (หรือ 10 หว่า ผมไม่แน่ใจ) แต่ …..

ในวันนี้ …..

ทุกอย่างเปลี่ยนไป …..

ผมไม่แน่ใจว่า dtac มีนโยบายทำให้โทรไม่ติด (call failed) หายไปเฉยๆ มีปัญหาสายหลุดบ่อยมากๆ ทั้งๆ ที่สัญญาณเต็ม ติดต่อผ่าน bbm หรือใช้ edge ไม่ได้ เอะ!! หรือว่าต้องการให้ลูกค้าโทรหากันมากขึ้นเปล่า!!! 

แต่ก็ไม่แน่นะอาจจะต้องการ disconnect to connect ผมก็ไม่แน่ใจได้แฮะ ….

คือผมรู้สึกเป็นอาการนี้มาหลายเดือนแล้ว แต่ผมก็ทำใจใช้มันไป หวังว่าปีใหม่จะดีขึ้น แต่แล้ว …. มันก็ไม่ใช่

ฟางเส้นแรกผมโทรหา 1678 แล้วโทรไม่ติด รอสายนานใช้ได้ คือยังไม่เท่าไหร่นะ ผมรอได้ เพราะสุดท้ายก็ได้คุย คือโทรหาแล้ว เจ้าหน้าที่รับสาย ช่วยแก้ปัญหาให้เราได้ การเสียตังค์ก็คุ้มอยู่นะ ซึ่งหลังๆ มันไม่ใช่แฮะ …. กลายเป็นเจ้าหน้าที่ไม่พอ แล้วโทรไม่ติด แถมบางครั้งก็ไม่ได้ช่วยแก้ไขปัญหาอะไรให้ดีขึ้นเลย มีแต่รับเรื่องไว้แล้วก็เงียบไป สุดท้ายก็เสียเงินโทรหา 1678 ฟรีๆ อ้าววว แล้วเป็นความผิดผมหรือไง!!! เอะ!!! หรือผมต้องหาอินเตอร์เน็ต แล้วส่งทางเมล์ หรือเข้า pantip.com ห้อง mbk แล้วโพสบ่นๆ ให้ทาง feedback เข้ามาช่วยเคลียร์ให้หรือครับ ถึงจะไม่ต้องเสียตังค์และคุ้มค่าหน่อยใช่ไหม

ฟางเส้นที่สองที่ทำให้ขาดคือในช่วงวันที่ 7-9 มกราคม 54 ที่ผ่านมาระบบ internet edge/gprs ของ dtac มีปัญหาบ่อยครั้งมาก จนไม่น่าให้อภัย ผมติดต่อผ่าน bbm เพื่อคุยงานไม่ได้ ส่งอีเมลไม่ออก สัญญาณหายไปดื้อๆ ดีที่เหตุการณ์ในการติดต่อนั้นผ่านไปได้ด้วยดี แต่นั้นคือครั้งแรกที่ผมคิดจะย้ายค่าย!!!!

ฟางเส้นสุดท้าย เป็นสิ่งที่ยิ่งหนักข้อและบ่งบอกว่ากู่ไม่กลับแล้วจริงๆ ….

เมื่อวานนี้ (15 มกราคม 54) ขึ้นข้อความ missnomore (ข้อความแจ้งว่ามีเบอร์โทรเข้ามาแต่เราปิดเครืองหรือสัญญาณหายไป) ว่าผม missed call ทั้งที่เราก็เปิดเครื่องปกติ และข้อความ delay 2 ชั่วโมง!!!!!! แบบนี้ไม่ต้องส่งมาก็ได้มั้งครับ เหตุการณ์นี้เกิดตอนผมอยู่ที่สนามกีฬาของจุฬาฯ อยู่ห่างจากจามจุรีสแควร์ แค่ 1 กม. ซึ่งเป็นที่ตั้ง dtac HQ แต่ทำไม ทำงานได้ไร้ประสิทธิภาพก็ไม่ทราบได้ ขนาดผมไปอยู่เกือบจะใต้ชายคา dtac HQ ยังทำงานได้ย่ำแย่แบบนี้ ผมคิดว่ามันคงไม่มีคำตอบอื่นจริงๆ ….

ได้เวลาย้ายค่าย

เพราะในช่วงเดือนนี้ ผมโดน missed call ส่งผ่านทางข้อความ sms วันละ 2-10 สาย แบบนี้ไม่ไหวแฮะ นั่งข้างกันยังลองโทรยังไม่ติดเลย เน็ตก็ไม่ได้เล่นด้วย!!! และยังส่งได้ delay จนไม่น่าให้อภัยอย่างมาก

สุดท้ายก่อนจากลา ไม่อยากให้ dtac สร้างมาตราฐานที่เรียกว่าระบบใช้งานไม่ได้นี้คือบริการที่ลูกค้าต้องทำใจและ ปลง และคำขอโทษไม่ได้ทำให้ระบบดีขึ้นพรุ่งนี้ครับ

วันนี้ (16 มกราคม 2554) ก็ได้ไปทำเรื่องย้ายค่ายมือถือแต่ใช้เบอร์เดิมเรียบร้อย ได้ซิมมาแล้ว รอผลการแจ้งย้าย แล้วผมคงไปอย่างสมบูรณ์เสียที ^^

image

สวัสดีปีใหม่ 2011

DSC_6709

อาจจะช้ากว่า blog อื่นๆ แต่เอาเหอะ ผมว่า ก็ไม่ช้าเกินไปเท่าไหร่ ^^

เป็นเช้าวันทำงานวันแรกของปี แน่นอน ปีที่ผ่านมาผมมีอะไรหลายๆ อย่างติดค้างจากใน blog นี้เยอะมาก และอย่างที่หลายๆ คนเจอ สิ้นปีเหมือนสิ้นใจ 2 เดือนสุดท้ายที่ผมหายไป นี่กรำงานหนักมากๆ ผมติดค้างเหล่าพี่ๆ เจ้าของสินค้าและ PR ที่ส่งสินค้ามาให้ผมทดลองใช้อยู่หลายตัว จริงๆ ผมโน๊ตไว้หมดแล้ว เพียงแต่ว่าผมไม่มีเวลามานั่งตกผลึกความคิดจากที่ผมโน๊ตไว้ สินค้าบางตัวผมส่งคืนเค้าไปแล้ว รูปภาพและข้อมูลอยู่ครบ แต่ยังไม่มีเวลาลงมือเขียน

ถ้าหลายๆ คนติดตามผมใน twitter/facebook รวมถึงเหล่ามิตรรักแฟนภาพ ที่ติดตามชมภาพสวยๆ จากผม (มั้ง) ใน multiply/flickr ก็คงทราบดีว่าผมเล่าเรื่องราวต่างๆ หรือส่งรูปภาพต่างๆ ขึ้นอยู่บ้าง เหมือนกัน แต่เป็นช่วงที่ว่างๆ อย่างผ่อนคลายมากกว่า แต่ twitter/facebook ถือเป็นเหมือนสมุดจดความทรงจำที่มักจะเล่าเรื่องราวเป็นประจำมากกว่าใน blog นี้เสียอีก อาจจะเพราะมันง่าย และรวดเร็วกว่าก็ได้มั้ง คือมีอะไรก็จัดหนักตรงนั้นเลย ซึ่งก็ดีในมุมนึง แต่ก็มีข้อเสียงตรงที่บางครั้งเราก็ไม่ได้ไตร่ตรองให้ชัดเจนเพียงพอ

ในช่วงปลายปีก่อนปีใหม่นิดหน่อย ก็ซื้อขวัญให้ตัวเอง บ้าง แต่ทุกๆ อย่างที่ซื้อก็เพื่อเสริมการทำงานของผม ซึ่งในปีที่ผ่านมานั้น ผมเป็นช่างภาพอาชีพที่มือยังใหม่ หลายๆ อย่างก็เลยอิงไปทางถ่ายรูปเสียเยอะ แต่ไม่ได้ทิ้งงาน Web Developer ที่ตัวเองทำอยู่ แต่ว่าเป็นตัวเสริมให้ผมรู้สึกอย่างทำงานที่แตกต่างบ้าง ซึ่งก็มี Nikon AF Nikkor 50mm f/1.8D มาเสริมทัพการถ่ายรูป หรือจอภาพ LCD 23” ของ LG รุ่น E2360V-PN เป็น Full HD 1080p LED Backlit อันนี้ซื้อมาสำหรับงานแต่งภาพโดยเฉพาะเลย เพราะจอ Notebook ผมไม่ไหวแล้ว DR กับ Backlit มันไปแล้วจริงๆ ซึ่งมีจอต่อด้านนอกก็ต้องหาคีย์บอร์ดใหม่ ตอนแรกจะเอา ThinkPad USB Keyboard เห็นราคาแล้วถอยทันที!!! เจอราคา 3,000 กว่าๆ ไปไม่ไหวจะเคลียร์ ผมเลยจัด Dell Multimedia Pro USB Keyboard (W875D) แทนมาซะเลย คือตัวคีย์มันได้ความรู้สึกแบบเดียวกับพิมพ์ Notebook ถึงแม้จะไม่มันเท่า ThinkPad Keyboard แต่ก็พอไหวในระดับราคาที่รับได้ ตามด้วย Samsung 8X External slim DVD-writer (SE-S084F) ที่มาเสริมทัพสำหรับ Noteook ของผมที่มี HDD อยู่ 2 ตัวใส่อยู่ มันเลยไม่มี Opical Drive เลยต้องมีสักหน่อย เวลา write CD/DVD จะได้ไม่ต้องเอา Bay ออกให้เสียเวลา ส่วน iPod Touch 4 (32GB) อันนี้จัดมาเพื่อเป็น porfolio ส่วนตัวโดยเฉพาะ หลายๆ คนแนะนำผมให้ซื้อ iPad แต่ผมดูแล้ว ไม่ไหว มันหนักเกินไป และพกใส่กระเป๋ากางเกงไม่ได้ ผมเลยตัดออก iPod Touch จึงเป็นคำตอบมากกว่าในระดับราคาขนาดนี้ มีของเยอะเลยต้องซื้อ Adidas Messenger Bag มาใส่ คือผมไม่มีกระเป๋าแนวนี้เลย มีแต่ Backpack แบบลำลอง เลยจัดสักใบ สุดท้าย ผมเล็งมานานมาก กับ SNSD (Genie/Gee JP Version) ส่วน KARA (Wanna/Lupin Thai Edition) นี่ไปเจอพอดี เลยเหน็บๆ กลับมาด้วย นี่ก็รอ Girls’ Generation 1st Asia Tour: Into the New World อยู่นะเนี่ย ^^

ร่ายยาวเรื่องที่ซื้อ ทุกๆ การจ่ายนี่มีเหตุผลประกอบ และแน่นอน แกล็บไปอีกสักพัก ทำงาน 2 เดือนสุดท้ายนี่เหมือนสิ้นใจ แต่ก็มีของขวัญให้ตัวเองก็หายเหนื่อย ประกอบช่วงปีใหม่ ก็ไม่ได้กลับบ้าน แม่ผมเลยมา เที่ยว กทม แทน แน่นอนว่าไม่ได้เหมาะกับการเที่ยวเท่าไหร่สำหรับคนอายุเยอะ แต่ว่านานๆ มาที ก็เลยไปเที่ยวโน้นนี่ พากินอาหารที่อยากให้แม่ทานบ้าง แน่นอนว่าผมจ่ายหมด ^^ ก็รู้สึกดี ถึงไม่มีแฟนให้เลี้่ยง แต่ก็เลี้ยงแม่แทน ฮาๆๆๆ

ถึงจะมีความสุขในช่วงปีใหม่ แต่แน่นอนว่าเป็นช่วงปีใหม่ที่หงุดหงิดบ้างกับลูกค้าตัวเองบ้าง แต่เอาเหอะ ไม่อยากบ่นเยอะ ;P

สุดท้ายนี้หวังว่าทุกท่าจะติดตาม blog ผมต่อไปนะครับ Winking smile