สละชีพเพื่อหน้าที่, อย่าน้อย ๆ ก็รู้ว่าได้ทำ ;)

หลังจากที่เริ่มทำงานจริง ๆ จัง ๆ (อย่างที่บ่น ๆ ใน blog ไปก่อนหน้านั้น) ก็เริ่มเข้าที่แล้ว ถึงจะมีงานที่เร่ง ๆ บ้างในการจัดการฐานข้อมูลและ  tuning ระบบ แต่โดยรวมถือว่าทำงานได้ราบรื่นดี สิ่งหนึ่งที่ได้แง่คิดจากการทำงานคือ

"ถ้าโดนไล่ออกเพราะเราไปมีปัญหาขัดแย้งกับคน เพียงเพราะเราไม่ยอมละทิ้งกฎของงานที่เราตั้งไว้ ยังดีกว่าเราละทิ้งกฎของงานที่ตั้งไว้และทำเพียงเพื่อรักษาความมั่นคงในงานของเรา อย่างน้อย ๆ ก็ยืดอกออกจากบริษัท และบอกกับคนทั้งโลกได้ว่า เราปกป้องกฎและระบบงานของเราอย่างเต็มที่แล้วนั้นเอง"

ทุกวันนี้ถ้ามีใครมาให้เราละทิ้งกฎก็บอกมันไปเลยว่า "ผมไม่ยอมให้ระบบล่มง่าย ๆ เพียงเพื่อสนองความต้องการเพียงส่วนน้อย" หรืออีเมลมาก็ตอกกลับไปว่า "I don’t break my system policy for take care your web application only." จบข่าวหน้าหงายไป แหมจะให้มันซัดทรัพยากรของระบบคนเดียวไม่ได้หรอก

แล้วจะอยู่ครบโปรไหมเนี่ยตรู -_-‘

อีกอย่าง อย่าคิดว่าฝรั่งมันทำงานดีไปเสียหมด นี่เจอกับตัวทิ้งขี้ให้ชาวบ้านแก้เพียบ -_-‘ ต้องมานั่งบอกมันให้มันแก้ แถมตอนนี้มันก็ยังไม่แก้อีก เฮ้อ …… เส้นมันใหญ่ ได้แต่ทำใจ
ปล. ทำงานตอนนี้ใช้ภาษาอังกฤษเยอะ ด้วยความที่ภาษาอังกฤษนี่อ่านพอจับใจความได้ แต่เรื่องฟังและพูดนี่ยังห่วยแตก ส่วนเรื่องพิมพ์ส่งอีเมลและรายงาน ก็พอได้ แต่ก็โดนติง ๆ ว่าผิดบ่อย ตอนนี้เลยพยายามปรับ ๆ อยู่ -_-‘ พยายามกันต่อไป

ทิ้งท้ายสุด ๆ ข้อคิดดี ๆ จากการ์ตูนเรื่อง GODHAND TERU ใน KC.Weekly ฉบับวันพุธที่ 22 สิงหาคม 50, Vol 727

"การทำไม่ได้น่ะ ไม่ใช่เรื่องน่าอายหรอก แต่การปล่อยให้ทำไม่ได้ต่อไปเรื่อย ๆ ต่างหากที่น่าอาย"

คล้าย ๆ กับ "เป็นไปไม่ได้ ทำไม่ได้ หรือไม่ได้ทำ" เลยหล่ะ

ใครที่คิดว่าทำไม่ได้ ๆ ก็พยายามกันหน่อย ถ้าพยายามแล้วไม่ได้จริง ๆ ด้วยข้อจำกัดต่าง ๆ ที่มันนอกเหนือจากสิ่งที่เราควบคุมได้ ก็คิดซะว่าเรารู้วิธีในการทำแล้วผลที่ให้มันล้มเหลวแล้วกัน อย่าน้อย ๆ ก็รู้ว่าได้ทำ